Ongeveer zeven jaar geleden kreeg ik het idee om wat vaker te gaan schrijven. Ik schrijf graag met een vulpen en in schriften met glad papier, hiermee ben ik dan ook begonnen. Heel handig natuurlijk omdat je die spullen heel gemakkelijk in je tas kunt stoppen, op iedere plek onderweg tevoorschijn kunt halen en zomaar kunt gaan schrijven, midden tussen de mensen!
Mijn fantasie kan behoorlijk op hol slaan, zeker als het over relaties gaat. Ik schrijf dan ook graag over mensen, over hun levens en over de gedachten die ze zouden kunnen hebben.
Op mijn blog 'De Vulpen van Corine' staan een paar korte verhalen. Als de verhalen je aanspreken en je je opgeeft als volger, word je vanzelf op de hoogte gehouden!
Mijn fantasie kan behoorlijk op hol slaan, zeker als het over relaties gaat. Ik schrijf dan ook graag over mensen, over hun levens en over de gedachten die ze zouden kunnen hebben.
Op mijn blog 'De Vulpen van Corine' staan een paar korte verhalen. Als de verhalen je aanspreken en je je opgeeft als volger, word je vanzelf op de hoogte gehouden!
|
|
Hieronder alvast een voorbeeld. Wil je meer lezen? Klik dan op volgende link 'De vulpen van Corine'
DE STOFZUIGER
Ze draaide zich nog een keer om. Ze had helemaal geen zin om aan de dag te beginnen. Vandaag niet.
Maar hoezeer ze ook perste, de slaap was op. Ze lag al uren te malen over alles wat ze nog moest doen en waar ze totaal geen zin in had.
Niets boeide haar nog de laatste tijd. Niets. Het leek wel of haar bed de enige plek was waar ze nog troost en een beetje geborgenheid vond.
Ze sportte de laatste weken ook niet meer, keek alleen maar tv. Zat uren op haar telefoon. Hield alle appjes bij die voorbij kwamen, maar reageerde nergens op. Zelfs de reclamefolders die in de bus vielen, las ze allemaal van voor tot achter, maar verder deed ze er niets mee.
Langzaam stapelden de taken zich op. De was en de afwas lagen verspreid door het hele huis: pannen en aangekoekte ovenschalen stonden te stinken op het aanrecht. De enige beker waar ze de laatste dagen nog uit dronk, had inmiddels ook behoorlijk vieze randen gekregen. Beneden had ze dus niet veel meer te zoeken.
Boven had ze gelukkig ook een tv.
Het maakte haar niet uit dat er nauwelijks interessante programma's te zien waren overdag. Ze had niets tegen herhaling. Van verandering werd ze alleen maar onrustig. Herhaling en voorspelbaarheid had ze nodig.
Als ze af en toe toch nog een beetje wroeging of strijd in zich voelde, iets in haar dat het nog niet opgegeven leek te hebben, zo'n piepklein deeltje dat zachtjes protesteerde en van zich liet horen, dan zette ze de tv gewoon wat harder. Ze hoefde die zachte stemmetjes niet te horen.
Nee, ze liet ze liever overstemmen door reclames. Ze kende ze nu bijna allemaal van buiten. De kunstmatige glimlachen en de plastic nepwerelden stelden haar gerust. Ze kon erbij wegdromen. Daar was alles perfect. De oplossingen waren eenvoudig.
Daar was hij weer. De gelukkige man met zijn hagelwitte tanden, zeeblauwe ogen en prachtig gestreken bijpassend overhemd! Hij vertelde vol enthousiasme dat iedereen, overal en altijd het geluk weer kon vinden.
"Jij ook!" zei hij deze keer vol overtuiging tegen haar. " Jij ook, ... als jij zo'n stofzuiger hebt! Deze volledig gepatenteerde stofzuiger maakt dat je weer iedere dag met een glimlach door het leven kunt gaan. Dat jij alles weer aankunt!"
Kreeg ze nu ongevraagd advies? Liet de tv haar nu zien hoe makkelijk en fijn het zou zijn als ze haar leven weer op orde bracht? Werd het dan toch tijd om op te staan? Tijd om op te ruimen?
"Ja! Echt waar, geloof me!" overtuigde hij haar weer. "Met deze glanzende, zilveren designstofzuiger, is mijn leven totaal veranderd! Sinds ik deze bijzondere stofzuiger heb gekocht, ruim ik op en maak ik schoon met een glimlach. Stofzuigen is een feest!"
Ze zag zichzelf met een glimlach de hele benedenverdieping stofzuigen, terwijl ze ondertussen rondjes danste met haar zilveren wonder. Alle troep leek te verdwijnen in dit magische apparaat. Zelfs haar slobberige, onverzorgde uiterlijk van de laatste weken had plaatsgemaakt voor het frisse en energieke type dat ze ook was.
Ze zag die mooie zilveren vriend zelfs al in de hal staan, daar in de hoek. Hij weerkaatste het licht op een speelse manier door het hele vertrek.
" Wil jij ook meer geluk in jouw leven? Bestel dan snel..."
De afstandsbediening in haar hand had plaatsgemaakt voor haar telefoon. En voor ze het wist, was zij nu eigenaar van dit zilveren wonder! Het was toch het proberen waard? Alleen vandaag kon ze dat geweldige pakket met vier extra opzetstukken aanschaffen!
Opgelucht haalde ze adem. Nog twee dagen en dan zou alles goed komen. Nog twee dagen voordat het pakket binnen zou komen.
Ze trok het smoezelige dekbed op tot haar kin, nog even... Vandaag hoefde er nog niets te veranderen...
Ze draaide zich nog een keer om. Ze had helemaal geen zin om aan de dag te beginnen. Vandaag niet.
Maar hoezeer ze ook perste, de slaap was op. Ze lag al uren te malen over alles wat ze nog moest doen en waar ze totaal geen zin in had.
Niets boeide haar nog de laatste tijd. Niets. Het leek wel of haar bed de enige plek was waar ze nog troost en een beetje geborgenheid vond.
Ze sportte de laatste weken ook niet meer, keek alleen maar tv. Zat uren op haar telefoon. Hield alle appjes bij die voorbij kwamen, maar reageerde nergens op. Zelfs de reclamefolders die in de bus vielen, las ze allemaal van voor tot achter, maar verder deed ze er niets mee.
Langzaam stapelden de taken zich op. De was en de afwas lagen verspreid door het hele huis: pannen en aangekoekte ovenschalen stonden te stinken op het aanrecht. De enige beker waar ze de laatste dagen nog uit dronk, had inmiddels ook behoorlijk vieze randen gekregen. Beneden had ze dus niet veel meer te zoeken.
Boven had ze gelukkig ook een tv.
Het maakte haar niet uit dat er nauwelijks interessante programma's te zien waren overdag. Ze had niets tegen herhaling. Van verandering werd ze alleen maar onrustig. Herhaling en voorspelbaarheid had ze nodig.
Als ze af en toe toch nog een beetje wroeging of strijd in zich voelde, iets in haar dat het nog niet opgegeven leek te hebben, zo'n piepklein deeltje dat zachtjes protesteerde en van zich liet horen, dan zette ze de tv gewoon wat harder. Ze hoefde die zachte stemmetjes niet te horen.
Nee, ze liet ze liever overstemmen door reclames. Ze kende ze nu bijna allemaal van buiten. De kunstmatige glimlachen en de plastic nepwerelden stelden haar gerust. Ze kon erbij wegdromen. Daar was alles perfect. De oplossingen waren eenvoudig.
Daar was hij weer. De gelukkige man met zijn hagelwitte tanden, zeeblauwe ogen en prachtig gestreken bijpassend overhemd! Hij vertelde vol enthousiasme dat iedereen, overal en altijd het geluk weer kon vinden.
"Jij ook!" zei hij deze keer vol overtuiging tegen haar. " Jij ook, ... als jij zo'n stofzuiger hebt! Deze volledig gepatenteerde stofzuiger maakt dat je weer iedere dag met een glimlach door het leven kunt gaan. Dat jij alles weer aankunt!"
Kreeg ze nu ongevraagd advies? Liet de tv haar nu zien hoe makkelijk en fijn het zou zijn als ze haar leven weer op orde bracht? Werd het dan toch tijd om op te staan? Tijd om op te ruimen?
"Ja! Echt waar, geloof me!" overtuigde hij haar weer. "Met deze glanzende, zilveren designstofzuiger, is mijn leven totaal veranderd! Sinds ik deze bijzondere stofzuiger heb gekocht, ruim ik op en maak ik schoon met een glimlach. Stofzuigen is een feest!"
Ze zag zichzelf met een glimlach de hele benedenverdieping stofzuigen, terwijl ze ondertussen rondjes danste met haar zilveren wonder. Alle troep leek te verdwijnen in dit magische apparaat. Zelfs haar slobberige, onverzorgde uiterlijk van de laatste weken had plaatsgemaakt voor het frisse en energieke type dat ze ook was.
Ze zag die mooie zilveren vriend zelfs al in de hal staan, daar in de hoek. Hij weerkaatste het licht op een speelse manier door het hele vertrek.
" Wil jij ook meer geluk in jouw leven? Bestel dan snel..."
De afstandsbediening in haar hand had plaatsgemaakt voor haar telefoon. En voor ze het wist, was zij nu eigenaar van dit zilveren wonder! Het was toch het proberen waard? Alleen vandaag kon ze dat geweldige pakket met vier extra opzetstukken aanschaffen!
Opgelucht haalde ze adem. Nog twee dagen en dan zou alles goed komen. Nog twee dagen voordat het pakket binnen zou komen.
Ze trok het smoezelige dekbed op tot haar kin, nog even... Vandaag hoefde er nog niets te veranderen...
